FREDERİC LEİGHTON:
İngiliz ressam ve
heykeltıraş. Çalışmalarında tarih, incil ve klasikkonuları ele
almıştır.Leigthon en kısa ömürlü asil olma unvanını almıştır. Sadece
bir gün sonra asaleti yaşamı ile sona ermiştir.
Hayatı;
Leigthon, Scarborough’da ticaretle uğraşan bir ailenin çocuğu
olarak Dünyaya geldi. Londra’da Üniversite Kolej Okulu’nda (UCS) okudu.
İlk Eduard von Steinle’den, sonra da Giovanni Costa’dan gelen kabul
ile Avrupa’da sanat eğitimi almaya hak kazandı. 1847 yılının
yazında, Frankfurt’ta, filozof Arthur Schopenhauer ile tanıştı
ve grafit ve guaj boya kullanarak portresini çizdi. 24 yaşındayken Florence’da;
Accademia di Belle Arti’de eğitim gördü ve Boro Allegri yolu üzerinden geçen
Cimabue Madonna geçit törenini çizdi. 1855-1859 yılları arası Ingres,
Delacroix, Corot ve Millet ile tanıştığı yerde, Paris’te yaşadı.
1860’ta, Pre-Raphaelite’ler ile ilişkili olduğu
yere, Londra’ya geri döndü. 1861’de English Cemetery, Florence’daki Robert
Browning için Elizabeth Barrett Browning ’in mezar taşını
tasarladı. 1864’te Royal Academy’nin bir üyesi haline geldi ve 1878’te de
Başkanı haline geldi. 1877’de yaptığı, Piton ile güreşen Atlet heykeli, İngiliz
Heykeltıraşçılığına yenilik getirmek amacı ile düşünülmüştür, fakat sonradan
‘Yeni Heykel’ harekatının bir parçası olmuştur. Amerikalı sanat eleştirmeni
Earl Shinn, "Leighton dışında, Kensington Müzesi'nin sütun girişine doğru
freskli figürü koyabilecek yetenekli bir kimse yok." iddiasında bulundu.
Resimleri 1900 Paris Sergisi’nde Britanya’yı temsil etti.1878’de, Windsor’da
şövalye unvanını kazandı. 8 yıl sonra Middlesex Kontluğu’nda, Kensington, St
Marry Abbots’un dini bölgesindeki Hollanda Park Yolu baronetini oluşturdu. 24
Ocak 1896’da Yeni Yılın Onur Listesi’ndeki, asil unvanı verilen ilk ressam
oldu. Ertesi gün anjina pektoris hastalığından dolayı öldü.
(11
Mayıs 1824 - 10 Ocak 1904) Fransız ressam, heykeltıraş ve
öğretmen.
Tarihsel ve oryantalist stilde
resimler yapmıştır. Oryantalizm akımının en önemli sanatçılarındandır.
Yaşamının son 25 yılında heykelle de uğraşmıştır.Birçok ünlü ressamın
öğretmeni olmuştur. Öğrencileri arasında Odilon, Redon, Thomas eakins, mary
cassatt, Osman Hamdi bey ve Şeker Ahmet Paşa gibi ünlü
ressamlar bulunur.
Lionel
Royel:
( 25
aralık 1852- 30
haziran 1926) Fransız ressamdır. Lionel
Royer 25 Aralık 1852 tarihinde Château-du-Loir Sarthe'da doğdu. Daha on sekiz
yaşındayken Fransa-Prusya Savaşı 'nın başında gönüllü olarak orduya
yazıldı. General Athanase de Charette de la Contrie (1832-1911)
komutasında Loigny-Poupry Savaşı 'nda yer aldı. Sanatsal yeteneğini fark
eden Contrie'nin desteği de ile Paris'teki Ecole Natiınale Superieure des
Beaux-Arts 'da eğitim bursu elde etti. Okulunda ders aldığı öğretmenleri
arasında Alexandre Cabanel ve William-Adolphe Bouguereau da
vardır. Tarihsel portre konusunda uzmanlaştı. 1882 yılında Prix de Rome 'u
kazandı.
1874 yılından itibaren
sergilenen eserleri 1884 yılında üçüncü sınıf madalya, 1896 yılında ikinci
sınıf madalya ile ödüllendirildi. Köyünde yeniden inşa edilen Kiliseye Loigny
Savaşı'nın katılımının anısına savaşa gitmeden önce gönüllülerin toplamasını
resmeden iki resim verdi. 1893 yılında Joan of Arc'ın Hayatı suluboya
tablosunu Orleans Katedrali 'ne bağışladı.Haziran 1926'da 73 yaşında
Lionel Royer Neuilly-sur-Seine'de hayatını kaybetti. Mezarı bugün Fontenay-aux-Roses mezarlığındadır.
Evli olan Royer'in iki kızı ve bir oğlu vardı
Robert
Edge Pine:
Robert Edge Pine (1730, Londra - 18 Kasım
1788, Philadelphia), İngiliz bir ressamdır. Oymacı ve tasarımcı olan John Pine'ın oğludur.
İngiltere Kralı 2. George, Northumberland Dükü ve David Garrick gibi birçok
önemli şahsın portrelerini ve Shakespeare'in kimi eserlerinin sahnelerini
çizmiştir. 1784 civarında Amerika'ya gidip Philadelphia'ya yerleşmiş ve tüm vaktini portre ressamlığına
ayırmıştır. Bu dönemde portresini çizdiği kişiler arasında General
Gates,Charles Carroll,Robert Morris, George
Read,Thomas stone, Mrs.
Reid (Metropolitan Müzesi, New York) ve George washington yer
almıştır. Congress voting ındependence adlı tuval çalışması da
Pine tarafından başlanılıp Edward savage tarafından
tamamlanmıştır. Ölümünden sonra eserlerinin önemli bir kısmı Boston 'daki
Columbian Museum'a taşınmıştır
Raffaello Sanzio da Urino:
Raffaello
Sanzio da Urbino (6 Nisan veya 28 Mart 1483, 6 Nisan 1520), kısaca
Rafael olarak bilinen Rönesans dönemimin İtalyan ressamı ve mimarıdır
. Çalışmaları, şekillerin belirginliği, eserlerinin zenginliği ve insan ihtişamın neoplatonic
(Platonun insan hakkındaki fikirleri) fikirlerinin ifadesindeki görsel
başarıları sebebiyle takdir görmektedir.Michelangelo veLeonardo da Vinci ile
birlikte, bu dönemin geleneksel üçlüsü olarak büyük üstatlarını oluşturmaktadır.
Rafael muazzam derecede üretkendi, genellikle büyük bir atölyede çalışırdı ve
37’sinde ölmesine rağmen çalışmalarının büyük bir vücudunu ardında bıraktı.
Çalışmalarının büyük bir çoğunluğu, merkezde bulunan ve kariyerindeki en büyük
eseri olan fresk edilmiş rafael odası, Vatikan Palace’da bulunmaktadır. En iyi
bilinen eseri olan Vatikan Stanza della Sefnatura’da bulunan Atina okulu’dur.
İlk yıllarından sonra Roma'daki çalışmalarının büyük kısmı, atölyesindeki
çizimlerinden büyük miktarda kayıp yaşanmıştır. Hayatı boyunca her ne kadar
Roma dışındaki eserleri daha çok ortaklaşa Gravür olarak bilinse de aşırı
derecede nüfuzludur.Ölümünden sonra, Rafael’in daha asude ve ahenkli vasfı yüce
bir model olarak hürmet edilirken, en büyük rakibi olan Michelangelo 18 ve 19.
Yüzyıllara kadar Rafael’e karşı daha çok bilinmiştir. Mesleki başarısı, doğal
olarak üç faza ve üç tarza indi. İlki George Vasari tarafından tanımlanan:Umbria ’daki ilk
yıllarında, daha sonra Floransa’daki sanatsal gelenekleri emen yaklaşık
dört yıllık dönem (1504- 1508), bunu iki Papa ve onların yakın kişilere
çalışarak geçirdiği Roma’daki hummalı ve muzaffer on iki yılı.
Hayatı:
İtalya'nın Urbino kentinde 6 Nisan 1483'te doğdu.
Raffaello, Rönesans hareketlerini, erken gelişmiş becerikli bir genç olarak
görmüş, işe on altı yaşında yaptığı Havva’nın
yaratılışı ve Trinite tabloları
ile başlamıştır. Raffaello’in babası olan Giovanni Santi de Urbino da
ressamlık yapıyordu. Babası 1494 senesinde ölünce Raffaello, kendi evinde dış
etkilerden uzak bir şekilde çalışmalarını sürdürdü. Raffaello’in Urbino’daki
çalışmalarında Melozzo da Forli, Pieroo della Francesca ve en
çok Pietro Perugino’nun üslûbu görülür. Özellikle, 1503 senesinde
tamamladığı Coronation of Virgin - Taç Giyme tablosunda
Perugino’nun etkisi görülür. Bunun en büyük nedeni Floransa'ya gitmeden önce,
Perugia'da Pietro Perugino'dan öğrenim görmüş olmasıdır. Perugino'nun bu etkisi
altında, 1504 senesinde, çizdiği en son tablo
Marriage of the Virgin-Kutsal
bakirenin Evlenmesi'dir. Bu resmi ile Perugino’dan üslûp olarak
ayrılmaya başlamıştır.Raffaello,
Floransa’ya gidince kendisini Rönesans’ın içinde buldu. Leonardo da Vinci ve
Michelangelo etkisinde kalarak sanatına yenilikler kattı. Floransa’da 1508
senesine kadar yaptığı tabloları Sistine
Madonne, La Belle
Jandiniere, Madonna
of the Chair ve Entombmeut'tur.Raffaello,
Roma’da Papa 2.Julies için çalıştı. Roma’ya geldiği zaman,
Michelangelo, Julius’un yaptırdığı Sistine Kilisesi 'nin süslemesini
çiziyordu. Raffaello, burada ilk olarak Papanın kütüphanesini dekore etti.
Çizdiği teolojik, felsefi, lirik tablolarında sükunet; renklerde âhenk;
konularda berraklık ve bir bütün ifâde hâkimdir. Raffaello’in yaptığı işlerden
biri de kumaş üzerine koyduğu süslemelerle, duvar örtüleri hazırlamasıdır. 1513-1521
seneleri arasında hazırladığı on adet büyük duvar süsleme örtüleri, Sistine
Kilisesi'nde kullanılmıştır. 1514 yılında, Papa leo X 'in emri altında da Saint Peter Bazilikası 'nın baş
mimarı olarak görev yaptı.
Ölümü:
37. doğum gününde, 6 Nisan 1520'de,Roma’da öldü. Büyük bir
cenaze toreni ile verasetinde istediği gibi antik Roma tapınağından kiliseye
çevrilmiş olan Pantheon'da gömüldü ve sonradan büyük bir anıt-mezar
yapılıp eşi Maria Bibbiena ile birlikte anıt-mezara gömüldü. Anıt-mezarı
üstünde zamanın tanınmış heykeltraşı Lorenzetto tarafından yapılmış
bir |Madonna heykeli bulunmaktadır. Tabiatla yarışan sanatçının mermerden
yapılmış lathi üzerindeki mezar taşında arkadaşı şair Pietro Bembo'nun Latince
yazdığı iki mısralık mersiye şöyle demektedir :Hayatta iken, tabiat, o beni
geride bırakacak diye korkardı, öldükten sonra da ben onunla öleceğim diye
korktuRaffaello,
Avrupa’da klasik ressamlığın temelini atmıştır. Michelangelo’dan farklı
olarak görünen her şeyi bütün zenginliğiyle tabloya aktarmış, tarihi ve
Hristiyanlığa ait dini konulara sadık kalmış, pozlara konuşuyormuşcasına ifade
niteliği kazandırmıştır.
Vasili İvanoviç Surikov:
Vasili İvanoviç Surikov (24 Ocak, 1848– 19 Mart, 1916) büyük ölçekli tarihi
konuların önde gelen Rus ressamıydı. Ressamın
başlıca eserleri Rusya'nın en iyi tabloları arasında sayılır. Surikov, Krasnoyarsk, Sibirya 'da
doğmuştur. 1869-1871 arasında İmparatorluk Sanatları Akamdemisi 'nde, Pavel
Çistyakov 'un öğrencisi olarak eğitim görmüştür.
Surikov 1877'de Moskova'ya
yerleşti. Orada,Kurtarıcı İsa Katedrali için gösterişli Freskler yaptı.
1878'te, Aralıkçı Svistunov'un torunu olan Elizabeth Charais ile
evlendi. 1881'de Peredvijnika akımına katıldı. 1893'te ST. Petersburg
Sanatları akademisi 'nin tam üyesi oldu.
1916'da ölen Surikov,
Moskova'daki Vagankovskoye Mezarlığı'na gömüldü.Surikov, halktan
insanların hayatına odaklanan, Rusya'nın geçmişine ait resimler yapmıştır.
İnsanların mekan ve hareketini özgün şekilde temsil etmesi ile kayda değer
olmuştur. Bazı resimleri birden çok kere resmetmiştir, muhtemelen küçük olanı,
tasarladığı daha büyük boy bir resmin prototipi olarak yapmış, veya küçük
boyutlu olanı o kadar beğenmiştir ki büyük biçimini daha da güzel olacağına
karar vermiş olabilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder